Choroba Leśniowskiego-Crohna

Choroba Leśniowskiego-Crohna może dotyczyć każdej części przewodu pokarmowego, najczęściej jednak zmiany chorobowe dotyczą jelita krętego. Zakłada się, że większą podatność na zachorowanie posiadają osoby obciążone genetycznie tą chorobą, tzn. te, u których ta choroba wystąpiła już w rodzinie. Duży wpływ ma również mikroflora jelitowa, a także układ immunologiczny. Jeżeli jest on osłabiony, drobnoustroje zewnętrzne mogą łatwiej zasiedlić dany organizm.

Objawy są zróżnicowane, w zależności od tego, w której części układu pokarmowego choroba się rozwinęła. Podstawowe dolegliwości to podwyższenie temperatury ciała, spadek masy ciała oraz ogólne osłabienie. Jeżeli choroba występuje w jelicie krętym, dominuje także niedokrwistość oraz bóle brzucha.

Często chorzy skarżą się na biegunki. W przypadku gdy zmiany chorobowe rozprzestrzeniają się na większą część jelita, może wystąpić zespół złego wchłaniania. Wówczas u chorego stwierdza się niedokrwistość czy awitaminozę.

W leczeniu choroby Leśniowskiego-Crohna bardzo istotne jest zażywanie leków przeciwzapalnych oraz immunosupresyjnych. Podawane są one głównie wtedy, gdy choroba jest w fazie zaostrzenia. Jeżeli objawy są dość łagodne, stosowane są m.in. glikokortykosteroidy.

Całkowite wyleczenie nie jest możliwe. Leczenie ma głównie na celu zminimalizowanie niekorzystnych objawów oraz zapobieganiu nawrotom choroby.